O książce: 2020 / Zawsze myślałam, że robię dobry uczynek. I tak myślę do dziś. Mówią, że gdy zbliża się godzina śmierci, całe życie przelatuje Ci przed oczami. Wchodząc do instytutu wojskowego, zgodnie z życzeniem moich dziadków, nie miałem pojęcia, jak to się skończy. Że w moich rękach będzie teczka z napisem „ściśle tajne”, a mężczyzna w mundurze będzie patrzył na mnie wyczekująco. Potem wszystko połączyło się w maski, sztuczny śmiech i słodki głos. A teraz, będąc w tym zimnym miejscu, tylko pamiętam. Wiesz, pomaga nie zwariować...